Συνδυασμοί τροφών

 Συνδυασμοί τροφών

Ο ειδικός σε θέματα διατροφής δρ. Γκάμπριελ Κούζενς εξηγεί ότι αν κάποιος τρώει ωμές τροφές, οι οποίες είναι εξαιρετικά πλούσιες σε ένζυμα, το φαγητό του χωνεύεται από μόνο του, καθιστώντας πρακτικά άχρηστους τους κανόνες περί συνδυασμού των τροφών. Λέει επίσης ότι οι αρχές του συνδυασμού των τροφών αφορούν κυρίως το μαγειρεμένο φαγητό, διότι αυτού του είδους η τροφή αναγκάζει το σώμα μας να δουλεύει πιο σκληρά για να μπορεί να παρασκευάσει τα απαιτούμενα πεπτικά ένζυμα.
Παρ’ όλα αυτά θεωρούμε σημαντικό να αναφέρουμε τους κανόνες συνδυασμού των τροφών σ’ αυτό το βιβλίο, καθώς οι περισσότεροι αναγνώστες δεν είναι εξοικειωμένοι με την ιδέα της ωμοφαγικής διατροφής.
Kατά τη διάρκεια των γευμάτων σας διευκολύνετε το πεπτικό σας σύστημα να δουλεύει και να μην παράγει τοξίνες.
Γι’ αυτόν το λόγο πρέπει να γνωρίζετε σε ποιες ομάδες ανήκουν οι διάφορες τροφές.

Οι τροφές χωρίζονται στις ακόλουθες κατηγορίες:
• Πρωτεΐνες
• Yδατάνθρακες
• Λίπη
• Σάκχαρα
• Bιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία.

Πρωτεΐνη αποκαλείται η θρεπτική ουσία με την οποία το σώμα χτίζει και ανανεώνει τα κύτταρά του. Ένας οργανισμός που βρίσκεται στην ανάπτυξη χρειάζεται πολλή πρωτεΐνη, ενώ όταν φτάσει στην ενηλικίωση δε χρειάζεται περισσότερα από πέντε έως εφτά γραμμάρια τέλειας πρωτεΐνης ημερησίως.
Η τέλεια πρωτεΐνη βρίσκεται στη γύρη των μελισσών*, στη σπιρουλίνα, στο κανναβούρι, στους σπόρους τσία, στο γίδινο τυρόγαλο. Τα λαχανικά περιέχουν και αυτά πρωτεΐνη. Ακόμη και οι πράσινες σαλάτες περιέχουν μικρές ποσότητες πρωτεΐνης.
Ο μύθος ότι η καλύτερη πρωτεΐνη βρίσκεται στο κρέας και στα γαλακτοκομικά είναι πλέον παγκοσμίως ξεπερασμένος στους επιστημονικούς κύκλους, καθώς η τέλεια πρωτεΐνη, υπεύθυνη για το χτίσιμο του σώματος, είναι ένα μόριο με είκοσι ένα αμινοξέα. Έρευνες κατέδειξαν ότι στην πραγματικότητα το κρέας διαθέτει το πολύ μέχρι δεκαοκτώ αμινοξέα (εξαρτάται από το κρέας), ενώ όλα τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα αυγά περιέχουν ακόμη λιγότερα. Μόνο στις τέλεια ισορροπημένες φυσικές φυτικές τροφές απαντάται η τέλεια πρωτεϊνική δομή των είκοσι ενός αμινοξέων.
Από αυτά τα είκοσι ένα αμινοξέα, ο οργανισμός μας μπορεί να παρασκευάσει μόνο τα δεκατρία. Τα υπόλοιπα οκτώ, τα οποία και αποκαλούνται βασικά αμινοξέα, θα πρέπει να τα προμηθευτούμε από εξωτερικές πηγές.
Οι τροφές που περιέχουν φυσικές φυτικές πρωτεΐνες, μέταλλα και βιταμίνες, και είναι γνωστές σήμερα με την ονομασία υπερτροφές, αποτελούσαν ανέκαθεν το βασιλικό φαγητό πλείστων πολιτισμών στο πέρασμα των αιώνων. Tέτοιες είναι, για παράδειγμα, η γύρη των μελισσών, η ελιά, το χαρούπι, το σταφύλι, το μήλο, το κακάο, η κάπαρη, το σιταρόχορτο, τα φύκια, η μάκα, το νόνι και άλλες.
Οι υπερτροφές είναι φυσικά καλό να καταναλώνονται στις απαιτούμενες δόσεις ημερησίως, είτε με τη μορφή του φρεσκοκομμένου από το δέντρο φρούτου, είτε ανακατεμένες σε κάποιο χυμό ή ποτό. Είναι αυτές που προμηθεύουν τον οργανισμό με τη σωστή ποσότητα πρωτεϊνών, μετάλλων και βιταμινών.
Σε όσους εισέρχονται για πρώτη φορά στο χώρο της ωμοφαγίας και, προφανώς, δεν μπορούν να αλλάξουν τις διατροφικές τους συνήθειες μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο, θα συνιστούσα να καταναλώνουν τροφές οι οποίες περιέχουν πρωτεΐνες, αλλά δεν παράγουν τοξίνες. Μπορείτε, για παράδειγμα, να τρώτε λαχανικά (φακές, φασόλια, ρεβίθια, αρακά, φύτρα), γαλακτοκομικά προϊόντα (μόνο αιγοπρόβεια) και προϊόντα ζωικής προέλευσης (μόνο από ζώα βιολογικής-ελεύθερης βοσκής!), και να τα συνδυάζετε με τις υπερτροφές που αναφέραμε πιο πάνω.
Η πρωτεΐνη είναι ένα σύνθετο μόριο, άρα τρώγοντας δύο διαφορετικά είδη πρωτεΐνης σε κάθε γεύμα δυσκολεύουμε πάρα πολύ τον οργανισμό μας να τα χωνέψει, δημιουργούμε καούρες στο στομάχι μας, αέρια και τοξίνες.
Η πρωτεΐνη αφομοιώνεται πολύ καλύτερα όταν συνοδεύεται αποκλειστικά από λαχανικά, μαγειρεμένα ή ωμά και, μερικές φορές, από ένα ποτήρι καλό κρασί.
Στην περίπτωση που κάποιο γεύμα συνδυάζει πρωτεΐνες με λίπη ή υδατάνθρακες, σας παραπέμπω στους συνδυασμούς τροφών στη σελ. 119, για λιγότερο τοξικές συγκεντρώσεις.

Όσο για τους υδατάνθρακες, παρέχουν ενέργεια, και απαντώνται κυρίως σε σπόρους, στο ρύζι, στο σιτάρι, στη σίκαλη, στο κεχρί, στο καλαμπόκι, στην κινόα, στην πατάτα, και λοιπά. Όταν εισχωρούν στο πεπτικό σύστημα, μετατρέπονται σε προμηθευτές σακχάρου, το οποίο καίγεται σταθερά μέσα στον οργανισμό, άρα του δίνει επιπλέον ενέργεια. Το σιτάρι είναι ένας προβληματικός σπόρος, καθώς εδώ και πολλά χρόνια είναι γενετικά τροποποιημένο.
Λόγω αυτής της τροποποίησης, το σιτάρι παρουσιάζει αυξημένα επίπεδα γλουτένης, η οποία αποτελεί δηλητήριο για το σώμα και προκαλεί έντονο ερεθισμό στο πεπτικό σύστημα.
Οι υδατάνθρακες έχουν τη δυνατότητα να αναμιγνύονται με τα πάντα, εκτός της πρωτεΐνης. Συμβουλευτείτε τους συνδυασμούς των τροφών για περισσότερες λεπτομέρειες.
Θα σας συνιστούσα να πειραματιστείτε με τους λιγότερο γνωστούς σπόρους και να ξεχάσετε εντελώς το σιτάρι, εκτός αν έχει τη μορφή του χορτοχυμού από σιτάρι, οπότε πρόκειται για υπερτροφή και η κατανάλωσή του είναι εξαιρετικά ωφέλιμη για τον οργανισμό.

Η σωστή ποσότητα σακχάρων τρέφει τον εγκέφαλο, ο οποίος δεν μπορεί να υπάρξει δίχως αυτά. Για παράδειγμα, τα πολύ χαμηλά επίπεδα σακχάρου στον οργανισμό μπορεί να οδηγήσουν σε κώμα, ενώ, αντίθετα, τα πολύ υψηλά επίπεδα σακχάρου μπορεί να κάψουν στον εγκέφαλο. Το σώμα μας ωστόσο διαθέτει ευφυΐα και έχει το κατάλληλο όργανο που του διασφαλίζει την απαραίτητη ισορροπία.
Τα σάκχαρα διοχετεύονται γρήγορα στο αίμα, γι’ αυτό και πρέπει να καταναλώνονται με σύνεση. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι μπορούμε να παίρνουμε τη ζάχαρη που χρειαζόμαστε από αποξηραμένα φρούτα, μέλι, αγνό σιρόπι σφένδαμου, μελάσσα και φρέσκα φρούτα, αντί να καταφεύγουμε στα κέικ του εμπορίου, στα παγωτά, στις σόδες, στα μπισκότα και σε οτιδήποτε αποτελείται από αυτόν το δαίμονα που λέγεται κατεργασμένη ζάχαρη και προήλθε από το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων κάπου γύρω στο 1700. Διαβάστε το άρθρο που ακολουθεί και θα πάρετε μια ιδέα.

Μα, τι το κακό έχει η ζάχαρη; Κατά μέσο όρο οι σύγχρονοι Αμερικανοί καταναλώνουν σαράντα πέντε κιλά ζάχαρη το χρόνο. Η ζάχαρη είναι γλυκιά και αποτελεί σπουδαία ένεση ενέργειας. Εντάξει, μπορεί να έχει κάμποσες θερμίδες, να χαλάει τα δόντια, να προκαλεί διαβήτη, αλλά, αν δεν το παρακάνουμε, η ζάχαρη είναι ακίνδυνη. Έτσι δεν είναι; Το 1700 η ετήσια κατανάλωση ζάχαρης σε ολόκληρη την αγγλική επικράτεια ισοδυναμούσε με δύο κιλά ανά άτομο. Αυτό μοιάζει εξαιρετικά συνετό. Ωστόσο, μόνο κατά το έτος 1700, περίπου είκοσι πέντε χιλιάδες Αφρικανοί μεταφέρθηκαν ως δούλοι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Σχεδόν τα δύο τρίτα αυτών των σκλάβων προορίζονταν για τις φυτείες του ζαχαροκάλαμου στην Καραϊβική, στο Μεξικό και στη Βραζιλία, όπου θα παρήγαγαν τον «λευκό χρυσό». Μέσα στα τριακόσια ογδόντα χρόνια που διήρκεσε το σκλαβοπάζαρο του Ατλαντικού εκατομμύρια Αφρικανοί έγιναν δούλοι για να γλυκάνουν τον ουρανίσκο του υπόλοιπου κόσμου. Ένα υποπροϊόν της ζάχαρης, η μελάσσα, μετατρεπόταν μέσω απόσταξης σε ρούμι, το οποίο στη συνέχεια στελνόταν στην Αφρική για να αγοραστούν ακόμη περισσότεροι σκλάβοι. Πρόκειται για το επονείδιστο Τριγωνικό Εμπόριο, όπως αναφέρεται στα ιστορικά βιβλία. Η πιο πικρή κληρονομιά της ζάχαρης είναι ότι χρησιμοποίησε το μόχθο των σκλάβων για να πυροδοτήσει τη σκλαβιά ακόμη περισσότερων Αφρικανών.
Τζιν M. Γουέστ, Zάχαρη και σκλαβιά: Από τη μελάσα στο ρούμι
και από το ρούμι στους σκλάβους

Και να ’ταν μόνο αυτό! Οι περισσότεροι Αφρικανοί ξεψυχούσαν πάνω στα δουλεμπορικά καράβια πριν καν προλάβουν να φτάσουν στην Αμερική, είτε από το βούρδουλα είτε από ασφυξία στα αμπάρια του πλοίου, όπου οι έμποροι προσπαθούσαν να στοιβάξουν όσο το δυνατόν περισσότερους σκλάβους. Μερικοί από αυτούς αρρώσταιναν στο δρόμο και πέθαιναν σωρηδόν από μολυσματικές ασθένειες, ενώ μόνο οι ισχυρότεροι επιβίωναν. Και όλα αυτά, με βαριές αλυσίδες να σφίγγουν τα χέρια, τα πόδια και το λαιμό τους.
Αυτή είναι η ιστορία της κατεργασμένης ζάχαρης. Κουβαλάει αίμα και αρρώστια στην κάθε της μπουκιά. Το ζητούμενο δεν είναι βέβαια να πάψουμε να καταναλώνουμε γλυκά. Το ζητούμενο είναι να συνειδητοποιήσουμε τι κάνουν τα γλυκά στο σώμα, στο πνεύμα και στο μυαλό μας.
Το πρόβλημα είναι η κατεργασμένη ζάχαρη. Μπορεί να φτιάχνεται από το χυμό του ζαχαροκάλαμου, ο οποίος είναι ιδιαίτερα ωφέλιμος, καθώς περιέχει μέταλλα και ένζυμα, κατά τη διαδικασία της κατεργασίας όμως τα μέταλλα χάνονται, εξανεμίζονται από το μητρικό φυτό και, όταν πλέον η ζάχαρη μπει στο σώμα μας, ληστεύει από την αποθήκη του οργανισμού μας τα μέταλλα που χρειάζονται για τη χώνευσή της! Eπίσης, για όποιον δεν κατάλαβε, η ζάχαρη είναι δηλητήριο όταν δεν συνοδεύεται από τα ένζυμα και τα ολιγοστοιχεία του φυτού.
Στην εποχή μας βρίσκεται παντού! Σε όλα τα πακεταρισμένα, συσκευασμένα τρόφιμα, σε φάρμακα, στα τσιγάρα, ακόμη και σε παιδικές, βρεφικές τροφές!
Oι βιομηχανίες τη χρησιμοποιούν πάντα και παντού, γιατί ακριβώς η ιδιότητά της είναι εθιστική. Eίναι σαν ναρκωτική ουσία για τον οργανισμό και έτσι κάνουν πελάτες!
Ωστόσο η λευκή ζάχαρη είναι μια «βόμβα» για τον εγκέφαλο. Tη στιγμή που εισέρχεται στο σώμα όχι απλά διεγείρει τον εγκέφαλο, αλλά κυριολεκτικά τον τρελαίνει! Eπικίνδυνη είναι και η κολλώδης ουσία της λευκής επεξεργασμένης ζάχαρης (σιρόπι) για το παχύ έντερο. Kολλάει εκεί μαζεύοντας βακτήρια!

H παρουσία λιπών είναι απαραίτητη για να σταθεροποιήσουμε την καύση της ζάχαρης, να διατηρήσουμε την ελαστικότητα των αρτηριών του αίματος και της καρδιάς. Λίπη περιέχουν όλοι οι σπόροι και τα παράγωγά τους, όπως το ταχίνι, οι ξηροί καρποί και όλα τα βούτυρα που προέρχονται από ξηρούς καρπούς, τα έλαια ψυχρής έκθλιψης και οι ελιές που προέρχονται από αγνές πηγές, τα βούτυρα από γάλα αμνοεριφίων, πάντα με σεβασμό στις βιολογικές μεθόδους και στις άθερμες διαδικασίες.
Το πρόβλημα εστιάζεται κυρίως στα κατεργασμένα, μαγειρεμένα έλαια και στους καβουρδισμένους σπόρους και ξηρούς καρπούς. Αυτό οφείλεται στο ότι η θερμότητα καταστρέφει τα ένζυμα και ορισμένα από τα μέταλλα και μετατρέπει τα μόρια του λίπους σε δηλητηριώδη λίπη.
Τα λίπη διατηρούνται καλύτερα σε δροσερό και σκοτεινό μέρος, ενώ οι σπόροι και οι ξηροί καρποί είναι προτιμότερο να καταναλώνονται αφού μουλιάσουν για μερικές ώρες σε νερό.

Τα λαχανικά, όταν είναι βιολογικής καλλιέργειας, είναι πλούσια σε μέταλλα, χλωροφύλλη, βιταμίνες, ίνες και, βέβαια, αποτελούν μια ιδανική πηγή ενυδάτωσης. Οι ρίζες διαθέτουν την υψηλότερη περιεκτικότητα σε μέταλλα, ενώ τα πράσινα λαχανικά είναι τα πλουσιότερα σε χλωροφύλλη και σε ίνες. Το καλό με τα λαχανικά είναι ότι είναι αλκαλικά, μειώνουν τις καούρες στο στομάχι και εμπλουτίζουν τα αποθέματα του οργανισμού σε μέταλλα. Για όλους αυτούς τους λόγους τα γεύματα που περιέχουν λαχανικά και χυμούς είναι ό,τι καλύτερο για μια υγιεινή ζωή.
Σε συνδυασμό με τα φρούτα, είναι κάτι σαν «το λάδι για τον κινητήρα». Tα φρούτα είναι πλούσια σε γλυκόζη, σε βιταμίνες, σε νερό και σε ένζυμα, γι’ αυτό και αποτελούν τις καλύτερες ενεργειακές αποσκευές για την πλήρωση των ημερήσιων αναγκών ενός πεινασμένου οργανισμού.
Τα φρούτα είναι πάντα καλύτερο να καταναλώνονται χωριστά από τα γεύματα (είκοσι λεπτά πριν από το γεύμα ή δύο ώρες μετά).
Δε συνδυάζονται όλα τα φρούτα μεταξύ τους. Παραδείγματος χάρη, τα εσπεριδοειδή και τα πεπόνια είναι προτιμότερο να τρώγονται μόνα τους. Όλα τα υπόλοιπα μπορούν να συνδυαστούν μια χαρά σε μια φρουτοσαλάτα με τρία έως πέντε διαφορετικά φρούτα.
Τα φρούτα μπορούν πολύ εύκολα να γίνουν ένας νόστιμος χυμός, ο οποίος μπορεί κάλλιστα να αναπληρώσει ένα ολόκληρο γεύμα!


Πίνακας με τους ιδανικούς συνδυασμούς τροφών

Πρωτεΐνη + πρωτεΐνη = ΟΧΙ
Πρωτεΐνη + λίπος = ΟΧΙ
Πρωτεΐνη + υδατάνθρακας = ΟΧΙ
Πρωτεΐνη + λαχανικά = ΝΑΙYδατάνθρακας + υδατάνθρακας = ΝΑΙ
Yδατάνθρακας + σάκχαρα = ΝΑΙ
Yδατάνθρακας + λίπος = ΝΑΙ

Τα λαχανικά ταιριάζουν με όλα.
Τα φρούτα που πηγαίνουν καλύτερα μόνα τους είναι τα εσπεριδοειδή και τα πεπόνια.
Ωστόσο τα υπόξινα και τα γλυκά φρούτα (δηλαδή όλα τα υπόλοιπα) ταιριάζουν επίσης με όλα.
Ο βασικός κανόνας είναι να ακολουθείτε μια όσο το δυνατόν πιο απλή δίαιτα, αποφεύγοντας να αναμιγνύετε πολλά διαφορετικά μεταξύ τους είδη τροφών.