Παρμενιδης μερος 2 Ειναι και Μη Ειναι

 

Ο Παρμενίδης ήταν ένας από τους σπουδαιότερους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, ζωγράφος και ποιητής. Προέρχονταν από την πόλη Έλεα της Μαγνα Γραικίας (σημερινή Ιταλία) και ζούσε κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. Η φιλοσοφία του είναι σημαντική γιατί αποτελεί μια από τις πρώτες προσπάθειες να αναζητηθεί η ουσία του κόσμου και να διατυπωθεί μια συστηματική θεωρία για τον παγκόσμιο υπαρξιακό χώρο.

Ο Παρμενίδης αναζητούσε μια μόνιμη και αδιαίρετη ουσία, που θα ήταν ανεξάρτητη από την αλληλουχία των γεγονότων και των αντιθέσεων που βιώνουμε. Αυτή η ουσία ονομάζεται "το ον", και σύμφωνα με τον Παρμενίδη είναι αδιαίρετη, μόνιμη και αμετάβλητη. Από αυτό το ον προέρχονται όλα τα όντα και ο κόσμος που βιώνουμε. Η αναζήτηση αυτής της μόνιμης ουσίας ήταν η κεντρική ιδέα της φιλοσοφίας του.

Ο Παρμενίδης ανήκει στους προσωπικούςτης φιλοσόφους της αρχαίας Ελλάδας και θεωρείται σήμερα ένας από τους σημαντικότερους στοχαστές της δυτικής φιλοσοφίας.

Η θεωρία του για τη φύση του κόσμου και της πραγματικότητας αποτέλεσε μια σημαντική συνεισφορά στη φιλοσοφική σκέψη. Η έννοια της αδιαίρετης ουσίας που βρίσκεται πίσω από την εμφάνιση των πραγμάτων, και η αντιθετική σχέση του με τον κόσμο της εμπειρίας, αποτέλεσαν μια πρωτότυπη και παραγωγική γνώση της φύσης και της πραγματικότητας.

Ο Παρμενίδης πιστεύει ότι η πραγματικότητα είναι απαραβίαστη και αμετάβλητη. Σύμφωνα με αυτόν, το Είναι είναι απεριόριστο, αδιαίρετο και αιώνιο. Αντίθετα, το Μη Είναι είναι απλά ένα αφηρημένο συμπλήρωμα του ανθρώπινου νου που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα.

Με το έργο του, ο Παρμενίδης άνοιξε νέους δρόμους στη σκέψη και στην αναζήτηση της αλήθειας, που επηρέασαν τους μετέπειτα φιλοσόφους και τις πνευματικές κουλτούρες.

Ένα από τα πιο σημαντικά έργα του Παρμενίδη είναι το ποίημα "Περί φύσεως", όπου εξηγεί τη θεωρία του για τη φύση και το ον.

Στο ποίημα αυτό, ο Παρμενίδης διακρίνει δύο μέρη: το πρώτο αναφέρεται στον δρόμο που οδηγεί στην αλήθεια και το δεύτερο αναφέρεται στην αλήθεια και την πραγματικότητα του όντος (ον).

Στο πρώτο μέρος του ποιήματος, ο Παρμενίδης αναλύει την αναζήτηση της αλήθειας και της γνώσης. Σύμφωνα με αυτόν, η αλήθεια δεν μπορεί να αποκαλυφθεί μέσω των αισθήσεων, καθώς οι αισθήσεις μας είναι πιο αγνές και πιο φερρέγγυες από τις αντιλήψεις και τις προκαταλήψεις μας.

Η αλήθεια μπορεί να ανακαλυφθεί μόνο μέσω της λογικής σκέψης και της διανοητικής αντίληψης.

Στο δεύτερο μέρος του ποιήματος, ο Παρμενίδης εξηγεί τη φύση και την ουσία του οντολογικού κόσμου. Σύμφωνα με αυτόν, το ον είναι μία αδιαίρετη και μόνιμη ουσία, η οποία είναι αμετάβλητη και αιώνια.

Αυτή η ουσία είναι η πραγματικότητα που βρίσκεται πίσω από την εμφανισιακή ποικιλομορφία του κόσμου που βιώνουμε.

Ο Παρμενίδης επισημαίνει ότι αυτή η πραγματικότητα είναι ακέραια και αμετάβλητη και δεν μπορεί να διασπαστεί ή να αλλάξει.

Αυτό σημαίνει ότι η πολλαπλότητα και η αλλαγή που βιώνουμε στον κόσμο μας είναι μια ιλουστρασιόν, μια παραπλάνηση που προκαλείται από την αντίληψή μας και όχι μια πραγματική διάσπαση της πραγματικότητας.

Παρόλο που η σκέψη του Παρμενίδη ζει εδώ και χιλιετίες, η επικαιρότητά της παραμένει ακόμη σήμερα. Η ιδέα ότι υπάρχει μια ανεξίτηλη, μη αλλοιώσιμη ουσία πίσω από την εμφανισιακή ποικιλομορφία των πραγμάτων, έχει εμπνεύσει τους φιλοσόφους και τους επιστήμονες να εξερευνήσουν περαιτέρω τη φύση της πραγματικότητας και του κόσμου που μας περιβάλλει.

Τέλος, η σκέψη του Παρμενίδη μας διδάσκει ότι η αναζήτηση της αλήθειας και η αναγνώριση της πραγματικότητας δεν είναι εύκολη, αλλά απαιτεί προσπάθεια και διαλογισμό/συγκέντρωση εσωτερική φώτιση και επαφή με το είναι μας.

διαβάστε εδώ το μέρος 1ο -  http://aponinoni.blogspot.com/2015/03/blog-post.html

 

- Παρμενίδης Ο Ελεάτης